Auto’s interesseerden mij nooit een klap, een ieder die mij heeft zien rondrijden in mijn, met mos en algen begroeide Twingo weet dat. Dat kreng brengt me van A naar B en ziet er van binnen uit als een kliko op 4 wielen. Maar van de zomer, in Italië wist ik het: Ik moest en zou een Fiat 500. Yep, veel te veel geld voor veel te weinig auto en geen idee of mijn hoogtestatief nog mee kan. Maar who cares?!
Dus, ik heb een nieuwe auto gekocht. Nog net geen cabrio, hoewel dat wel erg verleidelijk was… Wel met alle toeters, bellen én geweldige lichtmetalen velgen.
Hmmm… Klinkt als een vrouw in Midlife Crisis!
Om eerlijk te zijn: Ja, ik ben het afgelopen jaar behoorlijk onrustig geweest. Mijn dochter kan dan wel vol blijven houden dat haar moeder 27 is met 17 jaar ervaring; de spiegel confronteert me met grijze haren, zichtbare rimpeltjes en borsten die de potloodtest al lang niet meer overleven: Nicolet; je ben bijna halverwege de 50. Dit jaar geen lichamelijke klachten om te overwinnen maar vooral mentale: Wat wil ik later worden als ik groot ben. En je dan realiseren: Fuck, ik ben groot!
NEN rapporten en verantwoordelijkheid
De onrust begon in het voorjaar, een grote klant liep te emmeren over NEN rapportages, die moest ik ook maar gaan leveren. Maar ik ben geen bouwkundige én zolang er geen consensus is over die rapportages, geen duidelijk keurmerk, vertik ik het om verantwoordelijk te zijn voor een correcte meting én de eventuele juridische consequenties wanneer ik een fout zou maken. Zoals een makelaar geen fotograaf is, is een fotograaf geen bouwkundige, ook niet na een cursusdagje bij een of ander instituut.
In mijn visie zou een specialist in vastgoedpresentatie ook niet dat stuk makelaarsverantwoordelijkheid op zijn of haar dak moeten nemen. Inmeten en een nette plattegrond maken tot daar aan toe maar een huis met mansardedak, een erker en een driedubbele uitbouw berekenen, nee dank je, dat laat ik liever aan een specialist over en dat zou een makelaar ook moeten doen.
Dus ik heb een specialist voorgesteld aan het betreffende kantoor. En toen werd het een centen kwestie. Makelaars wilden kwaliteit, gingen mee in mijn visie en vooral met mij blijven werken, directie wilde niet meer uitgeven. Dus mijn tarief moest omlaag voor dezelfde dienstverlening, of ze gingen naar een ander. Tariefverlaging is voor mij een no-go area. Jammer, vooral vanwege de toprelatie met de makelaars en de assistent makelaars. Jammer ook dat die directie de moeite heeft genomen om met mij in gesprek te gaan en ook jammer van al die pijn in mijn buik (en die onmiddellijk gecancelde vakantie in Italië).
Mijn visie op vastgoedpresentatie in een overspannen markt
Gelukkig werd de pijn heel snel verzacht door twee makelaars die mij een week na deze financiële aderlating belden of ik voor hun wilde fotograferen, allebei waren ze niet tevreden over de grote bureaus waar ze mee samenwerkten. En ja, dat wilde ik maar wél onder mijn voorwaarden: Geen NEN rapportages en een goed gesprek over het nut van alle toeters en bellen die Funda tegenwoordig eist voor een hogere ranking én mijn visie daarop. Is het bij een standaard eengezinswoning, in de huidige markt daadwerkelijk nodig om standaard 360 foto’s, video en hoogtefotografie te maken? Onderscheid je je daar nog wel mee als makelaar nu iedereen het doet? Of kun je beter een goed verhaal hebben, uitstekende begeleiding in het verkoop proces én een top fotograaf die jouw merk visueel goed vertegenwoordigd?
Ook over mijn tarief was ik duidelijk: Er is een reden waarom je niet tevreden was over je huidige fotograaf, wil je hogere kwaliteit én meer flexibiliteit dan moet je bereid zijn om meer te betalen. Beide makelaars gingen akkoord. Méér tijd voor fotografie, minder video’s en 360’s en een redelijk tarief. Dus direct weer een vakantie geboekt. Toch naar Italië!
Het heeft me wel aan het denken gezet; Interieurfotografie én de omgang met mensen vind ik geweldig leuk, ook na 10 jaar. Het belang van plattegronden geen discussiepunt. Video, 360 graden foto’s en hoogte fotografie kunnen me gestolen worden en een NEN rapport al helemaal. Technisch gezien heb ik ontzettend veel geleerd op fotografisch vlak en ik leer nog steeds bij. En ik vind niets leukers dan mijn kennis en visie over te dragen aan mijn cursisten. Maar ik voelde geen of weinig creatieve uitdaging meer, en dat heb ik dus écht nodig.
Zoektocht naar nieuwe uitdagingen
De eerste stap in mijn zoektocht: Een online cursus Lifestyle en Food fotografie en de bijbehorende speurtocht naar props; eindelijk weer op jacht in kringloop winkels, bedenken hoe ik achtergronden kan maken, de boel stylen. Heerlijk! (Dat de woonkamer ondertussen is veranderd in pakhuis annex fotostudio is wel iets minder.) Toen ik de mogelijkheid kreeg om een workshop te volgen in Florence twijfelde ik geen moment, in oktober nam ik het vliegtuig om mijn creativiteit verder te onderzoeken. Daar kwam ik tot de ontdekking dat ik mensen fotograferen wél leuk vind en het ook nog kan. Hoe ik dat ga gebruiken in de toekomst, geen flauw idee. Daarover ben ik nog aan het broeden. Maar ik heb wel een geweldig nieuw Instagram account (Volgen!)
Stap 2: De cursus Interieur & Lifestyle journalistiek van Fontys Hogeschool en Elle Decoration. Een absolute aanrader voor iedereen die wil leren om goede (online) artikelen te schrijven, kennis wil op doen van ranking, social media, trends en weet ik veel wat nog meer. Het is voor mij vooral een bevestiging dat ik veel en dan ook veel meer weet dan ik dacht en wat ik op dat gebied overbreng aan mijn cursisten inderdaad goed onderbouwd is. Aan de ene kant dus een tegenvaller, aan de andere kant heeft het me meer zelfvertrouwen gegeven als docent.
De laatste stap: Ondernemerschap is een belangrijk onderdeel in mijn Opleiding Vastgoedpresentatie maar, zoals ik heel vaak zeg tegen mijn cursisten: Eigenlijk doe ik maar wat, maar kennelijk werkt het. Om mijn toekomstige cursisten beter te kunnen onderwijzen, wilde ik meer diepgang, mijn kennis beter kunnen onderbouwen, anderen te helpen om ondernemerschap op een creatieve manier vorm te geven én die opdrachten binnen te slepen. Dus binge-watching Netflix werd vervangen door binge-watching CreativeLive en het lezen van talloze boeken.
Mojo
Je kunt gerust stellen dat ik mijn studiebudget afgelopen jaar fors heb overschreden. En met fors bedoel ik ook écht fors. En het was iedere cent waard want ik heb mijn mojo terug! Ik ben er weer, op volle kracht op weg naar interieurfotografie-opdrachten in mijn blinkende Fiat 500 mét kekke lichtmetalen velgen en nog harder vooruit met het ontwikkelen van nieuwe cursussen, zowel offline als online (in het Engels!) om mijn visie te verspreiden:
Deze website gebruikt cookies om er zeker van te zijn dat hij zo goed mogelijk werkt. Als je verder gaat, ga ik er van uit dat je geen bezwaar hebt tegen een cookie of twee.
Geef een reactie