2018: Eén grote reis en de geweldige finale tijdens de IAHSP conferentie

Het is een beetje vroeg voor een jaaroverzicht maar ach, ik ben toch altijd een beetje dwars in de kop. Bovendien is het dit jaar een gekkenhuis geweest waar IAHSP als een rode draad doorheen liep. Ik ga er vanuit dat de overgebleven 7 weken de rust terugkeert. (OK, ik hoor sommige van jullie nu al lachen; Nicolet en rust? Duh!)

IAHSP® Europe

Begin april ging ik geheel onverwacht met collega’s Karin Stoltenborg en Paula Bullard naar de conferentie van IAHSP Europe. Paula zou een lezing geven over de inrichting van leegstaand onroerend goed. Karin en ik waren haar persoonlijke supporters.

IAHSP (Spreek uit als Aaihesp, sorry, ik heb het niet bedacht) is de International Association of Home Staging Professionals, de beroepsorganisatie uit Amerika, opgericht door Home Staging Goeroe Barb Schwarz. Het idee van een nieuwe Europese beroepsorganisatie in combinatie met een bezoek aan Rome, mijn lievelingsstad, was een no-brainer. Op die groep onbekende mensen na dan, want ook al lijkt het van de buitenkant misschien niet zo, ik ben een enorme angsthaas in grote groepen, netwerkevents zijn aan mij niet besteed.

Ticket geboekt, hotel geregeld én de online cursus The Art of Networking gevolgd, ja serieus, ik zag er zo tegen op, een grondige voorbereiding was geen overbodige luxe. Goeie cursus trouwens, echt een enorme aanrader kan ik inmiddels uit eigen ervaring zeggen.

Barb Schwarz

Een weekend lang heb ik doorgebracht met zo’n 60 stylisten uit heel Europa. Het was geweldig, voelde als een warme deken. De keynote speech van Barb was magisch. Hand in hand en met tranen in onze ogen zaten Karin en ik naar de keynote van Barb te luisteren. Iets met dozen waar we inzaten en waar we uit moesten klimmen om te groeien als mens en ondernemer. Dit verhaal ging niet over vastgoedstyling maar over hoe we ons leven moesten vormgeven. Damn, die doos… en die rok van Barb, nah, die vertel ik nog wel eens als ik je in het echt spreek.

Met een flinke dosis energie en inspiratie landde ik terug op Nederlandse aarde. Voor een even want de vakantie stond op de planning. Dus binnen een week terug naar Italië: Venetië, Toscane en aansluitend vier dagen een in-company training geven op een makelaarskantoor in Zuid Frankrijk. 

Ondertussen begon ik ook nog even aan een Mastermind van 6 weken. De What Works Business Immersion, van Tara McMullin van CoCommercial, de internationale community van ondernemers waar ik al een tijd lid van ben. Kijken wat er goed werkt binnen je bedrijf en op welke punten je kunt verbeteren of uitbreiden om verder te groeien als bedrijf én mens. Bam! Weer zo’n emotioneel doorbraakmoment: 

Puzzelstukjes

Langzamerhand begonnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen. What Works? Nou, mijn methode van lesgeven, mijn visie, de persoonlijke kleine groepen van maximaal 5 deelnemers, na de cursus ondersteuning krijgen zonder direct de portemonnee te hoeven trekken, een coachende benadering, uitgaand van de persoonlijke situatie van de cursisten. That Works!

Niet alleen de mooie verhalen vertellen maar eerlijk delen waar ik tegen aanloop, zowel positief als negatief. Nu, tijdens deze volledig overspannen woningmarkt maar ook hoe het gaat als de hele boel op zijn gat ligt zoals een paar jaar geleden, want je gaat geen vakopleiding doen voor de korte termijn toch? Ik sta al 11 jaar met mijn poten in de klei. Gewoon op mijn All Stars hoor, ik ben niet zo keurig. Iedere dag weer doe ik wat mijn cursisten doen. Tenzij is les geef, ziek ben of op reis. Én ik kreeg keer op keer van cursisten te horen dat ze, in twee dagen bij mij, meer hadden geleerd over het vak en dan vooral hoe het echt werkt in de praktijk dan gedurende welke eerder gevolgde vastgoedstylingopleiding dan ook. 

Ambitie

Toch heb ik nooit heb ik de ambitie gehad om een complete vastgoedfotografie én styling opleiding te schrijven. Althans, dat heb ik mezelf voorgehouden sinds ik in 2011 begon met mijn eerste cursus. Waarom niet? Vanwege mijn innerlijke criticus. Dat stemmetje in je hoofd dat je vertelt dat je niet goed genoeg bent, dat je werkwijze te veel verschilt van de norm in opleidingsland. Dat stemmetje dat je in die doos houdt waar het lekker veilig is en je weerhoudt van het delen van waar het echt omgaat, bang voor de kritiek die misschien gaat komen, of erger, ronduit falen. Je kent dat stemmetje ongetwijfeld.

Mijn werkwijze, ontstaan door ervaring te hebben opgedaan in ruim 2000 woningen is namelijk echt anders is dan wat de bestaande cursussen in ons land bieden. In mijn praktijk kom ik weinig leegstaande woningen tegen. Er leven mensen en die hebben spullen, lang niet altijd mijn smaak en misschien ook niet van de gemiddelde koper maar met simpele ingrepen en vooral verwijderen van spullen en hergroeperen van bestaande accessoires en meubilair. Geen spullen toevoegen voor de fotoshoot die je later weer mee neemt, want dan klopt het plaatje gewoon niet meer. Nou ja, alleen over mijn werkwijze kan ik wel een boek over schrijven. (Spoiler alert: Ik ben er al mee bezig!) 

Andere plannen

Ondertussen bleef mijn ervaring bij IAHSP spelen op de achtergrond. De voorzitster van IAHSP Europe, Sanja Radovanovic, benaderde mij eind juni, tijdens een Skype gesprek, met de vraag of ik een geaffilieerde organisatie wilde opzetten voor de Nederlandse vastgoedstylisten en ineens wist ik het: “Nee, Sanja, ik vind het geweldig dat je me vraagt, voel me ontzettend vereerd maar ik heb een ander plan! Ik wil een IAHSP goedgekeurd en geaccrediteerd opleiding voor Nederland opzetten die volledig aansluit bij de praktijk. De cursus zal anders zijn dan in andere landen want de Nederlandse woningmarkt is uniek, dat heb ik letterlijk mogen ervaren door les te geven op verschillende makelaarskantoren in het buitenland én tijdens mijn vele gesprekken met collega’s over de hele wereld.” 

“Concepten die in het buitenland werken, zoals het inrichten van leegstaande woningen, of het vervangen van het complete meubilair komen hier te weinig voor om allemaal een boterham mee te verdienen terwijl er wel degelijk plek is voor specialisten in vastgoedpresentatie, zeker als ze professionele fotografie aanbieden in combinatie met styling. En weet je wat Sanja: Ik heb nooit het lef gehad om me te mengen in de groep opleiders voor het onderdeel styling maar die doos waar Barb het over had in Rome, die is open gegaan!” 

Go for it!

Ik liet haar mijn cursusmateriaal zien. Voor de camera door mijn boeken gebladerd en mijn visie uitgelegd. Ze was even stil en knikte toen: “Ja, ik denk dat dat een heel goed plan is. Go for it!”

“Maar,” zei ik: “Mijn cursus is nog niet compleet, alle documentatie, alle kennis heb ik voor handen, inclusief mijn boek over vastgoedstyling, weliswaar geschreven voor verkopers maar ook een uitstekend naslagwerk voor cursisten. Ik moet het alleen stroomlijnen, op papier zetten en een presentatie maken. Ik laat de cursisten die zich al hebben aangemeld voor september deze week nog weten dat ze een gratis extra dag les geven om het nieuwe onderdeel te testen. Gelukkig kan ik daar de hele zomer hard aan werken, de markt valt half juli toch stil!”

Nou dat deed die markt dus duidelijk niet! Juli was nog enigszins normaal met 11 opdrachten maar toen kwam augustus. Half augustus zou ik weer een week naar Frankrijk om les te geven, wederom hele familie mee, zij vakantie vieren. Ik doen wat ik het liefste doe; kennis delen. Werken als een god in… En in de 15 werkdagen die overbleven? 21 Styling & fotografie-opdrachten! Waarom ging Nederland nou niet gewoon op vakantie, ik moest schrijven! 

8 Werkweken in een maand

In september heb ik heel erg weinig geslapen, die cursusdocumentatie moest klaar. Manlief en de kinderen hebben alles uit handen genomen. Een kik en de koffie stond klaar, het eten werd op tafel getoverd en zo nu en dan werd ik, met zachte dwang, naar bed geduwd. ik hoefde alleen maar mijn tanden te poetsen die maand, iedere dag was ik aan het schrijven, presentaties voor iedere dag in elkaar draaien. 7 september zat ik zenuwachtig te wachten op de eerste groep cursisten.

In plaats van twee had ik drie dagen les verspreid over 4 weken want ondertussen besloot ik ook nog even om te beginnen aan een opleiding tot coach en die viel net op die dag die ik extra zou gaan geven. Het was super intensief, voor de cursisten en voor mezelf. Ik ben altijd afgepeigerd na een dag lesgeven en nu helemaal, met al die nieuwe kennis die ik wilde delen was deze cursusreeks misschien wel de zwaarste van allemaal. In september heb ik letterlijk 320 uur gewerkt, 8 werkweken gepropt in een maand.

En oktober was niet anders. Ik moest en zou het voorstel schrijven voor de accreditatie én aanpassingen maken aan het cursusmateriaal voor de groep van die maand. Het voorstel mailde ik begin oktober 24 pagina’s aan documentatie in het Engels plus alle cursusmaterialen in het Nederlands naar de President van IAHSP in Amerika, Jennie Norris en naar Sanja. Ik wist dat ze het verschrikkelijk druk hadden met de organisatie van hun grootste conferentie ooit in Charlotte, North Carolina. Ik verwachtte echt geen reactie voor november. Dat schreef ik hun ook, maar ik had het klaar, het was goed en het moest gewoon uit mijn systeem.

Conferentie in Amerika

Tussen de niet ingeplande cursus in oktober door zou ik zelf ook naar die conferentie in Amerika. Want na die geweldige ervaring in Rome moest en zou ik daar naar toe! Met Hollandse nuchterheid en enige achterdocht stapte ik op het vliegtuig wetende dat zowel Paula als Karin er ook zouden zijn. Best prettig voor iemand die, zoals ik al zei, een spuughekel heeft aan grote groepen nieuwe gezichten. 

Van de 60 leden uit Europa waren er 13 naar Charlotte, North Carolina gevlogen en de rest van de 400 deelnemers waren volslagen onbekend. Zou wel zo’n warm bad worden of was het allemaal gemaakt geweest in Rome? Zou het bestuur allemaal Amerikanen dat zo hartelijk was, ons nog kennen, ons opmerken in die massa?

De eerste avond voelde het een beetje ongemakkelijk, maar toen op vrijdag de conferentie begon was dat gevoel direct verdwenen. Zo fijn om zoveel collega’s om je heen te hebben zonder dat er ook maar een greintje gevoel van concurrentie is. Een groep waarin iedereen zonder aarzeling bereid is om zijn of haar ervaring te delen. Daar kunnen we in dit land echt wat van leren. 

IAHSP geaccrediteerd opleider!

Mijn persoonlijke hoogte punt van de conferentie en ik kan wel zeggen uit mijn hele carrière als Specialist in Vastgoedpresentatie was waar ik zo hard voor heb gewerkt maar wat als een volslagen verrassing kwam: De aankondiging door Sanja Radovanovic dat mijn cursus, gewoon de mijne (!) geaccrediteerd was door IAHSP en IAHSP Europe. Met de aantekening dat mijn voorstel de beste was die ze ooit hadden ontvangen. Tranen met tuiten op het podium! De rest van de dag heb ik op een wolk gezeten. Na 11 jaar keihard werken zo’n enorme erkenning vanuit de bakermat van ons vak. En wat was het fijn dat ik dat moment kon delen met Paula en Karin!

Die erkenning gaf mij de inspiratie om al mijn cursussen over te brengen naar deze website: Picture & Space, daar was ik al mee bezig voor mijn Engelstalige opleiding voor makelaars. Ik heb nog heel wat content te vertalen en pagina’s om te schrijven maar het voelt goed zo.

Ondertussen ben ik twee cursussen in het nieuwe format verder, de derde staat voor de deur. Acht geweldige meiden, hebben een volledige opleiding vastgoedpresentatie afgerond mét IAHSP geaccrediteerd certificaat: Home Staging, fotografie en vooral ook ondernemerschap. Want laten we eerlijk zijn: Je kunt de beste vastgoedstylist zijn, de beste vastgoedfotograaf, als je niet de juiste mindset hebt wordt het verdomd lastig om een succesvol bedrijf op poten te zetten. 

Oh en tussen neus en lippen door: Vanaf deze maand hebben we eindelijk weer een nieuwe kantoorruimte gevonden. Eentje die helemaal naar onze zin is, aan de rand van de binnenstad met uitzicht op het park. Een plafonds met een normale hoogte en eindelijk eens geen systeemplafond. Yay!

The reason I always get what I want is because I work my tail off to get it

En die tekst in het plaatje boven aan het blog? Die liet een van de sprekers tijdens de IAHSP conferentie in Charlotte zien. Althans, als ik de foto’s mag geloven want ik zat inmiddels al op een wolk en kon me helemaal nergens meer op concentreren. Soms lijkt het inderdaad alsof alles me lukt maar geloof me: Ondernemen is blijven geloven in jezelf, je visie. Ook als het soms verdomd moeilijk is en alles tegen lijkt te zitten. Blijf plannen maken en kei en kei hard werken om je doel te bereiken! Als ik het kan, kun jij het ook!