De afgelopen maand liep ik maar liefst drie keer aan tegen het gebruik van mijn content door anderen, twee keer ging het om een foto, de derde keer ging het om tekst. Helaas was het niet de eerste keer. In het verleden heb ik zelfs complete fotoreportages uit portfolio’s van collega’s laten halen. Hoewel manlief me probeerde te troosten met de woorden: “Als je gekopieerd wordt dan weet je tenminste zeker dat men je goed vindt,” was ik er allerminst blij mee. Er zat dus niets anders op dan de copy cats te benaderen…
Foto 1: Makelaar met commercieel doel
Het ging om een foto van de voorzijde van een huis dat ik had gefotografeerd voor een van mijn vaste klanten. Die foto werd door de aankopend makelaar gebruikt om reclame te maken voor zijn diensten; daarmee had het gebruik van die foto een duidelijk commercieel doel. Waarschijnlijk heeft de beste man de foto niet eens bewust gekozen voor die foto met de bedoeling hem commercieel uit te buiten en heeft hij er gewoon nooit bij stil gestaan dat ook op foto’s voor Funda gewoon auteursrecht zit.
Ik heb hem vriendelijk verzocht de foto direct te verwijderen en erbij vermeld, dat wanneer hij dat niet zou doen, een factuur zou volgen.Ik heb geen zin om online politieagentje te spelen maar ik was er ook allerminst blij mee dat iemand goede sier liep te maken met mijn werk. En ja, ik baalde ervan dat ik hem er op aan moest spreken! Gelukkig verwijderde hij de foto direct maar hij keurde mij, toen ik hem onlangs tegen kwam geen blik waardig.
Foto 2: Particulier met commercieel doel
Bij de tweede foto ging het om een kinderkamer waarvan het meubilair te koop was gezet op Marktplaats. Die advertentie werd gedeeld op Facebook. Degene die de foto had geplaatst was een particulier voor wie ik, in opdracht van een makelaar, het huis had gefotografeerd. Het is was binnen korte tijd verkocht en de verkoopster had mij persoonlijk bedankt voor de foto’s. Als ik recht door zee was geweest had ik tegen haar gezegd dat ook zij de foto off-line moest halen. Immers, ook die foto had een commercieel doel: Het verkopen van het bed van haar zoontje. Toch heb ik dat niet gedaan. Wel heb ik in een reactie laten weten dat ze een boefje was dat ze zomaar die foto had gebruikt.
Waarom alleen dat? Omdat ze een particulier was, iemand die waardering had uitgesproken voor mijn werk, wist van wie het werk was maar zich totaal niet bewust was van het auteursrecht.
“Ja, maar Nicolet”, hoor ik je denken. “Eigenlijk zit er toch geen verschil in die twee verhalen?” Inderdaad, juridisch gezien had ik beide zelfs een factuur mogen sturen, dat doe ik sowieso niet voor ik eerst een verzoek heb neergelegd om de foto’s te verwijdern. Toch was ik een stuk milder naar de verkoopster dan richting de makelaar. Waarom? Omdat je, als ondernemer moet weten dat je niet zo maar beeldmateriaal mag gebruiken zonder bronvermelding en zonder toestemming. Bovendien zit er voor mij een groot verschil in het eenmalig verkopen van het bed van je kind en het aanbieden van je diensten als aankoopmakelaar.
Gekopieerd door een cursist…
Hoe zat het dan met situatie drie? Een van mijn cursisten deelde trots haar nieuwe website en natuurlijk ging ik kijken! Onderaan de pagina werd de mogelijkheid geboden om 3 checklists te downloaden: Een lijst met klussen, een voor de fotografie en een voor de bezichtiging. Er ging onmiddellijk een alarmbelletje rinkelen en ik heb me ingeschreven voor de nieuwsbrief. Even later werden de checklist afgeleverd in mijn inbox. Op een paar toevoegingen na, waren het exacte kopieën van de checklists uit mijn boek Maak van je thuis een huis. Die checklist kun je ook downloaden op deze website.
Poeh! Hier heb ik echt pijn in mijn buik gehad. De cursist in kwestie ken ik al een aantal jaren. Ze is een gedreven onderneemster die echt hart heeft voor haar werk en zeker ook talent. Waarom had ze dan mijn lijsten gewoon gekopieerd? Tijdens de cursus had ik wel uitgelegd dat mijn teksten gebruik mochten worden ter inspiratie. Het valt immers niet mee om altijd maar met originele content te komen. Maar het copyright teken onderaan mijn checklists en het colofon in mijn boek hadden toch voldoende moeten zijn? Ik voelde me echt rot en bijna bezwaard toen ik haar mailde met het verzoek de lijsten te verwijderen.
Toch heb ik het gedaan, in de wetenschap dat ik misschien een goede relatie zou beschadigen. Ik kreeg een vrij koele reactie kreeg op mijn email: “Mijn excuses hiervoor, was misschien iets te geïnspireerd door de checklists.” Waarbij ik wel moet toevoegen dat ze inderdaad de lijsten direct heeft vervangen door haar eigen materiaal. Het wrange blijft dat, onderaan haar website, het volgende staat vermeld: Kopiëren is stelen. Ze wist het dus wel…
Hoe ga je dan wel om met content van anderen?
Tijdens mijn cursussen hoor ik vaak dat webteksten schrijven toch wel een lastig ding is. Hoe schrijf je nou zo goed mogelijk de teksten op je website? Vrijwel iedereen zoekt inspiratie op andere sites daar is niets mis mee. Niet iedereen is van nature een schrijver werk en door werk van anderen te bekijken en te lezen, leer je wat jou wel en niet aanspreekt. Dat kan je weer handvaten geven om je eigen content te creëren. En hemel, dan heb je ook nog dat bloggen dat zo goed schijnt te zijn voor je SEO. Je moet er maar zin in hebben om regelmatig een stukje te schrijven dat zinvol is voor jouw publiek.
Auteursrecht
Wat nou als je totaal inspiratieloos bent en je hebt net dat perfecte stuk gelezen waarvan jij denkt: “Dat is precies wat ik had willen schrijven!” Op vrijwel alle teksten, ook online, zit auteursrecht. Simpelweg kopiëren, ook met de aanpassing van een paar woorden of wat toevoegingen, het mag niet. Punt! Dat is niet alleen in ons land bij wet geregeld, het auteursrecht geldt vrijwel overal. Niet alleen op teksten, ook op beeldmateriaal. Ben je zo enthousiast over content van een ander dat je er echt over wilt schrijven? Zet dan je mening er over en link naar het artikel.
Het is belangrijk dat je altijd iets deelt met de vermelding van de bron en het niet klakkeloos kopieert op je eigen website of social media waardoor de indruk ontstaat dat jij het werk hebt gemaakt.
Citaatrecht
Ook het gebruik van foto’s van een ander is toegestaan, mits het gebruikt wordt als citaat. Daar ben ik los opgegaan toen ik jaren geleden startte met Foute Huizen (inmiddels al jaren niet meer van mij). Hoewel de betreffende makelaars niet gelukkig waren met de plaatsing van hun foto’s met een scherpe tekst als commentaar. En dan vooral niet met de link richting het betreffende pand op Funda, volgde ik gewoon de wet!
Daarnaast kun je natuurlijk stockfoto’s gebruiken om je website op te leuken maar eerlijk gezegd ben ik daar geen voorstander van, zeker niet als je werkzaam bent in een creatief beroep als vastgoedstylist: Zorg gewoon voor je eigen beeldmateriaal en ben je niet goed in fotograferen? Mijn cursus is een absolute aanrader!
Delen op Social Media
Hoe zit het dan met het delen van content op social media? Delen van schrijfsels van anderen is in de meeste gevallen geen probleem. Onderaan dit blog, en vrijwel ieder ander blog, kun je dit stuk delen met jouw volgers op Social Media, graag zelfs! Ik schrijf immers om gelezen te worden. Zolang het maar duidelijk blijft wie het geschreven heeft. Dus deel geen Pinterest of Google link op je website maar klik even verder tot je bij de originele bron komt!
Wil je meer lezen over het juridische aspect van de content op je website en zeker weten dat jij dingen legaal deelt? Koop dan zeker het boek Wetboek voor Bloggers van Charlotte Meindersma en lees zeker ook haar blog: Charlottes Law & Fine Print.
Geef een reactie